Είναι κάποια βιβλία – είτε της κλασικής είτε της σύγχρονης λογοτεχνίας –, τα οποία πρέπει να διαβάσει κάποιος, ή τουλάχιστον να υπάρχουν στην βιβλιοθήκη του. Κάποια από αυτά τα έχουμε αναφέρει ήδη, ενώ κάποια άλλα όχι ακόμα.
Περηφάνεια και προκατάληψη: μια ωραία ιστορία που παρουσιάζει την εποχή του 19ου αιώνα και τον τρόπο που προσπαθούσαν οι νεαρές κοπέλες να βρουν ένα καλοσυνάτο και ευκατάστο σύζυγο. Της Τζέην Ώστιν.
1984-Ο Μεγάλος Αδερφός: γράφτηκε το 1948 και κυκλοφόρησε το 1949, δείχνει, όμως, επακριβώς την κατάσταση που επικρατεί ήδη. Βιβλίο σταθμός για την πολιτική σκέψη του 20ου αιώνα. Του Τζωρτζ Οργουελ.
Η φαρμα των ζώων: ο Τζωρτζ Όργουελ επιλέγει με έναν διαφορετικό τρόπο να προβάλει το κομμουνιστικό σύστημα και τον Στάλιν.
Ο ξένος: το διάσημο υπαρξιστικό βιβλίο του Καμύ, που δείχνει την απάθεια του πρωταγωνιστή σε καταστάσεις, όπως ο θάνατος ενός συγγενικού προσώπου ή η δολοφονία ενός ανθρώπου.
Δον Κιχώτης: ένας ευγενής που δεν του λείπει τίποτα, αποφασίζει να αυτοχριστεί ιππότης και να ξεκινήσει το ταξίδι του. Ήταν ονειροπόλος ή τρελός;
Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι: ένα βιβλίο του Όσκαρ Ουάιλντ, που αφορά την Ματαιοδοξία του ανθρώπου. Αυτό αντικατροπτρίζεται και στην εποχή μας, με τις selfies φωτογραφίες.
Ο αρχισιδηρουργος: η περηφάνεια και ο εγωισμός μιας πλούσιας, η οποία έχει χάσει τα πάντα δεν την αφήνει να ζήσει την πραγματική ευτυχία. Θα καταλάβει ποιο είναι το καλό της ή θα ζήσει μια ζωή στην θλίψη για τις επιλογές που έκανε και με τις οποίες πρέπει να ζήσει; Του Ονέ Ζωρζ.
Άρχοντας των δχτυλιδιών: ένα βιβλίο φαντασίας του Τζ. Τολκιν, στο οποίο οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να προστατεύσουν ένα δαχτυλίδι. Ο συγγραφέας έγραψε το βιβλίο κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Λογική και ευαισθησία: ένα ρομαντικό βιβλίο της Τζέην Ώστεν, το οποίο απεικονίζει την ζωή δύο αδερφών, της Έληνορ και την Μάριαν.
Οι άθλιοι: είναι η ιστορία του Γιάννη Αγιάννη, ο οποίος οδηγείται στην φυλακή, όταν έκλεψε φαγητό για την οικογένειά του και όταν αποφυλακίζεται γίνεται ένας τίμιος, εργατικός και πλούσιος άνδρας.
Comentarios