Είναι Δεκέμβριος του 1944, λίγο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς. Η Αθήνα, ελεύθερη πια από τον ναζιστικό κλοιό, απειλείται από τον εμφύλιο που δεν αργεί να έρθει. Η δεκαπεντάχρονη Ζωή, που στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής πάλεψε για την ελευθερία, συνεχίζει και μετά την απελευθέρωση την αγωνιστική της πορεία. Μια πορεία συνυφασμένη με τα τόσο τραγικά γεγονότα εκείνων των χρόνων.
Όντας μέλος της Αριστεράς, πηγαίνει σε μια συγκέντρωση σε σχολείο της Φωκίωνος Νέγρη. Ο χώρου του Λυκαβηττού δέχεται επίθεση, σκορπίζοντας τον θάνατο και η Ζωή τραυματίζεται σοβαρά. Ενώ κινδυνεύει να χάσει χέρι και πόδι, μεταφέρεται αρχικά στο ιατρείο της Άνω Κυψέλης και αργότερα στο νοσοκομείο Αγία Όλγα. Εκεί, ένας γιατρός θα προσπαθήσει να την σώσει κάνοντας ό,τι μπορεί και αναπτύσσεται μεταξύ τους μια αμοιβαία έλξη. Όταν αναρρώνει, γνωρίζει τις υπόλοιπες γυναίκες του θαλάμου και μαθαίνουν μαζί τα νέα για την υποχώρηση των ανταρτών από την πρωτεύουσα. Έτσι, οι Άγγλοι καταλαμβάνουν το ίδρυμα και οι γυναίκες αποφασίζουν να βοηθήσουν με τον δικό τους τρόπο σε έναν ιδιότροπο αγώνα.
Ένα ακόμα βιβλίο της Ζωρζ Σαρή, που παρουσιάζει το αγωνιστικό κλίμα ενάντια στην Γερμανική κατοχή, καθώς και τον εμφύλιο μετέπειτα. Είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και αυτοβιογραφικές εμπειρίες της συγγραφέως. Κατά βάση, περιορίζεται στο νοσοκομείο και την κάπως αποστασιοποιημένη ενημέρωση για τα γεγονότα, αφού το ραδιόφωνο είναι το μόνο μέσο για την ενημέρωση των τραυματιών. Κυκλοφόρησε το 1983 από τις εκδόσεις Πατάκη και επανεκδόθηκε τον Ιούνιο του 2012.
Comentários